8-2d Even op een rijtje deel 1
Emma van Waldeck Pyrmont. Men beweert dat ze de
moeder van Wilhelmina is. Men pretendeert dat Emma van moeders
en vaders kant afstamt van Nassau. Die aanname klopt niet.
Even ervan uitgaande dat ver voor de geboorte van Emma geen
"stand in" is gebruikt voor het verwekken van kinderen, ziet de
lijn er als volgt uit:
Via vaderskant van Emma: (George Victor van Waldeck
Pyrmont 1831-1893)
De grootmoeder van Emma was Emma van Anhallt-Bernburg-
Schaumburg-Hoym(1802-1858). Deze grootmoeder was
een kleindochter van Carolina van Oranje (de naam Oranje in
deze zijlijn ook nog eens "gepikt" omdat deze reeds in 1702 is
uitgestorven) Nassau terwijl deze Carolina een dochter, zegt men,
van Willem IV was.
Via moederskant van Emma: Helena van Nassau -
Weilburg
De overgrootvader van Emma was Frederik Willem
van Nassau Weilburg (1768-1816)
En deze overgrootvader was de zoon van Carolina van
Oranje Nassau die dan weer een dochter van
Willem IV zou zijn geweest.
Men laat ons via de boeken geloven dat zij van twee kanten
zou afstammen van Oranje Nassau. Carolina heeft maar één
naam en ze droeg, niet zoals gebruikelijk in die kringen, de tweede
voornaam Wilhelmine. De reden daarvoor was duidelijk, en men
wist in die kringen dat zowel Carolina als haar broer Willem V
fake waren. Willem IV kon geen geslachtgemeenschap hebben
door fimosis. De "stand in" stalmeester Douwe Idzard Sirtema
van Grovenstins is gebruikt als zijnde verwekker. Willem IV was
ook homosexueel en had de aandoening fimosis die gepaard gaat
met chronische ontsteking van het preputium van de micropenis.
In de boeken laat men doen geloven dat Willem V een echte afstammeling
was. Carolina kon als meisje, volgens de Salische,
nooit in aanmerking komen want de opvolging gaat volgens de
patriarchale mannelijke lijn.
Dat maakt dat Emma een afstammeling is van een stalmeester
langs beide kanten, via de bastaard Carolina.
Nu dat blijkt dat de latere Willem III niet de vader is van
Wilhelmina en dat er vraagtekens zijn wie de ouders zijn van
Juliana. Dat wil zeggen dat deze familie "fake" is en Beatrix
geen koningin en later Alexander koning genoemd kan worden.
Dat maakt dat alle koninklijke besluiten hun rechtsgeldigheid
aanvechtbaar maken.
8-2e Wilhelmina
In 1901 trouwde Wilhelmina met Prins Hendrik (1876-
1934) van Mecklemburg Schwerin die gepareerd was aan de
Romanovs, getracht werd één en ander te herstellen. Maar met
dit huwelijk dreigde de naam "Nassau" uit de reeks "Van Oranje
Nassau" verloren te gaan. Men deed dus toen toch maar beroep
op een verdrag uit 1736 en werd dit voorkomen. Dit verdrag was
een soort convenant, afgesproken tussen de verschillende takken
van het Huis Nassau, dat de naam te pas en te onpas mocht worden
gebruikt door afstammelingen van dat Huis Nassau. Wilhelmina
was simpel geen bloed afstammeling (lees biologisch kind) van
het huis Nassau. Zo werd ook hier geknutseld met namen als "van
Oranje" en "Nassau". Beide namen zijn zeer zeker onrechtmatig
toegeëigend. Zeker na het lezen van de grondwet van 1917, waarin
vermeld staat dat slechts de afstammelingen van Willem I gerechtigd
waren tot de Nederlandse troon, werd op vragen snel vermeld
dat Hendrik in 1918 bij Mien Abbo Wenneker een buitenechtelijke
zoon had verwekt om aan te geven dat hij vruchtbaar was!
Voor Wilhelmina, als niet biologisch kind van Willem III
(1817-1890), geldt hetzelfde. Voor het redden van de dynastie,
fraudeerde Willem III bij de aangifte bij het bevolkingsregister,
door niet naar de strekking van de Grondwet etc. te stellen dat
op dinsdag 31 augustus 1880 des avonds om zes uur, Wilhelmina
Helena Paulina Maria, mitsgaders datzelfde kind een dochter is
van Willem Alexander Paul Frederik Lodewijk, koning der Nederlanden
en Emma van Waldeck Pyrmont. Hij verklaarde dit terwijl
hem bekend moest zijn geweest dat hij niet de biologische vader
was. Maar ook deze verklaringdruiste in tegen de grondwettelijke
regels, Salische wet en Castiliaanse stelsel voor troonopvolging.
Een buitenechtelijk verwekt kind, zijnde bastaard kind, kwam voor
troonopvolging in 1890 wettelijk niet in aanmerking voor deze
titel / functie. Daarom is Wilhelmina ook geen nazaat van Willem
I en daarom niet gerechtigd de troon te betreden. Hetzelfde geldt
later voor Juliana en haar Nazaten. Even een reminder: Wettig
erfgenaam op familierechtelijke grond was in 1890 nog niet van
toepassing.
Hoe belangrijk en invloedrijk de biologische vader van
Wilhelmina (tenzij DNA anders uitwijst), dhr. S.M.S. de Ranitz
(1846-1916), aan het hof was, blijkt uit de volgende gebeurtenis:
Het betreft hier de opening van een expositie door Willem III.
Koning Willem III had een liaison (relatie) gehad met een
zekere Madelle d' Ambre en wilde daar zelfs mee trouwen, wat
hem natuurlijk werd verboden. Nu was de koning met Madelle
d'Ambre in aanmerking gekomen door bemiddeling van Madam
d'Agoitini, de vrouw van de voorzitter van het tentoonstellingscomité.
Toen zijne majesteit vernam, dat die M. d'Agoitini President
van het comité was, werd hij woedend en zei hij, dat hij
het vertikte de expositie te openen. Daar zaten de bestuursleden
met de handen in het haar. De gezanten en de leden van de verschillende
comités waren aanwezig en wachtten op het juiste uur
en moesten toen het comité mededelen, dat wat hun was gemeld,
dat zijne majesteit de plechtigheid niet wilde bijwonen en de expositie
niet zou openen. Natuurlijk grote woede van de zijde der
gezanten, die expres voor de gelegenheid waren overgekomen en
grote verlegenheid van het comité. Verscheidene gezanten waren
zo woedend, "dat zij order aan de exposanten hunner landen gaven,
om de boel weer in te pakken en zich van deelneming te onthouden".
Wat dacht die koning van een landje als Nederland wel, dat
hij de vertegenwoordiger van Engeland en Frankrijk en andere
grote landen voor de gek kon houden. Dan maar alles sluiten en
weg. Het comité was geheel verslagen. "Sluiten der expositie nog
voor die geopend was of halve deelneming, betekende voor hen
pure teruggave der gestorte gelden, die besteed waren om de zaak
in orde te brengen". Er moest dus iets op gevonden worden. Het
comité vergaderde permanent en eindelijk werd besloten een brief
aan de koning te zenden, om hem te verzoeken alsnog van besluit
te veranderen en de expositie te openen. Aan M. Kappeyne werd
opgedragen een brief op te stellen, die dan door de heren van het
comité ondertekend aan zijne majesteit die reeds in Amsterdam
was, zou worden gezonden; staande de zitting werd een brief door
M. Kappeyne opgesteld, maar toen de heren die onder de ogen
kregen, vonden zij de brief in zo kranige bewoordingen gesteld,
dat zij bezwaar maakten hun naam er onder te zetten, waarop
Kappeyne, die voor geen kleinigheidje vervaard was zei: "Dan
zet ik, als de heren het goed vinden alleen mijn naam er onder, in
kwaliteit van Secretaris." Dit geschiedde en Kappeyne verzocht en
verkreeg toegang tot Jhr. de Ranitz. Deze was het met het comité
eens, dat er iets moest geschieden. Hij lachte wel even toen hij
de woorden onder ogen kreeg, vond de uitdrukkingen ook wel
wat kras, maar verzocht de brenger van de brief even te wachten
en hij zou onmiddellijk vragen de Koning te spreken. Toen zijne
majesteit de brief inzag werd hij woedend, frommelde het papier
in een bal en smeet die in een hoek van de kamer. Kalm raapte
de Ranitz de brief op, streek die glad en legde hem weer voor de
koning neer. Nog eens dezelfde manoeuvre en weer herhaling
van de handeling van het glad strijken. Eindelijk nam de koning
een potlood en met een woedend gelaat werd dwars over de brief
geschreven "akkoord". Dat wilde dus zeggen, dat de koning toegaf,
de Ranitz had slechts de vorm te vinden.
Koning Willem III leed aan syfilis en was niet in staat nageslacht
te verwekken, althans niet meer op deze leeftijd. Derhalve
werd het tweede eskader hulptroepen ingeroepen, de ambtelijke
secretaris van de koning S.M.S. de Ranitz. Hiervoor is ook als
biologische vader Jhr. mr. Joan Roëll 1844-1914 genoemd, doch
dit is om meerdere bekende redenen volkomen ongeloofwaardig,
de toondoofheid van Wilhelmina en de Ranitz is meer overtuigend.
Voor het redden van de dynastie fraudeerde, zoals eerder beschreven,
Willem III bij de aangifte in het bevolkingsregister. Als gevolg
van deze kunstgreep is Wilhelmina geboren en ontstond zo de lijn
De Ranitz-Waldeck Pyrmont. Algemeen wordt aangenomen dat
toondoofheid erfelijk is, Wilhelmina leed daar aan, de Ranitz ook,
maar haar vermeende ouders niet.
Wilhelmina huwde prins Hendrik, die bleek aan syfilis te
lijden, als gevolg daarvan baarde Wilhelmina vier miskramen op
rij, alvorens Juliana werd geboren. Dat werd ons voorgehouden
maar de natuurlijke vader van Wilhelmina was de bij Emma in
dienst zijnde particulier secretaris S.M.S. de Ranitz, die als dank
bij koninklijk besluit tot Jonkheer wordt verheven en later zijn
neef Coen De Ranitz (1905-1983) burgemeester van Utrecht werd.
De achterneef van Juliana, werd vervolgens; Ridder in de orde
van Oranje Nassau, Commandeur in de orde van Oranje Nassau,
Erekruis Huisorde Oranje en Ereridder van de Johanitter Orde
opgespeld. Naar verluidt was dat Juliana en Coen elkaar tijdens
hun studie in Leiden, neef en nicht noemden.
De lijn De Ranitz-Waldeck Pyrmont stopte. Door haar
syfilis kon Wilhelmina geen kinderen krijgen. Bekend is dat zij
het Hendrik bijzonder kwalijk nam, dat hij die overdraagbare
aandoening bij zich had.
Even terugkomend op Wilhelmina. Die kreeg voor 1909
vier miskramen die samen hingen met haar aannemelijk syfilis. Op
4-5-1902 zou een zoon dood geboren zijn. Er werd een volgend
verhaal ons voorgehouden: Er werd medegedeeld dat tyfus de
oorzaak was. Syfilis of Lues Venera had in die tijd een noodlottige
afloop en door litteken weefsel onvruchtbaarheid. April 1909 was
er volgens geluiden, sprake van adoptie van Juliana. Diagnosticeren
van syfilis werd voor het eerst in 1906 wereldkundig gemaakt
door August Wassermann. Op 31 augustus 1909 werd Salvarsan
606 (Arsphenamine) op een konijn uitgetest en in 1910 werd
het zeer giftige en niet werkende middel Salvarsan op de markt
gebracht en probeerde Wilhelmina nogmaals een "eigen" kind
te krijgen. Dit werd de vijfde miskraam. Tenslotte werd eerst in
1928 het werkende middel penicilline ontdekt.
Er kwam in 2011wederom een ongeloofwaardig verhaal
en zelfs een verhaal vol leugens naar buiten. Dat moet ons doen
geloven dat een dierenarts Dr. Poels, Hendrik van zijn syfilis heeft
afgeholpen, zodat Juliana verwekt kon worden. Vanaf het begin is
de geruchtenmachine op gang gekomen, dat Juliana door Wilhelmina
is geadopteerd van een moeder uit Soest. Deze hardnekkige
geruchten houden nog steeds aan en slechts DNA onderzoek kan
uitsluitsel geven. We krijgen dat nu te horen na 102 jaren daar de
DNA bewijs nauwkeuriger is geworden, en heel eenvoudig en snel
kan worden aangetoond middels een eerlijk DNA onderzoek. We
hoeven niet te raden waarom dat niet gebeurt en dat onze familie
zich op allerlei kronkels beroept.
Omdat de rechtmatigheid voor het dragen van de titel
Prins(es) van Oranje aanvechtbaar was, heeft Wilhelmina dit ver518
volgens omzeild door in 1917 een grondwet te laten ontwerpen
waarin is opgenomen dat de dynastieke titel "Prins van Oranje"
verbonden aan het prinsdom Oranje (Orange) alleen wordt gedragen
door de leden van het huis Oranje Nassau en het huis Hohenzollern,
waarmee deze familie zich schaart in de nepprinsen rij
van Bram van Leeuwen, die zich Prins van Lignac liet noemen.
Wanneer de troon door Wilhelmina onrechtmatig is bestegen is
deze correctie ongeldig en is in ieder geval, zeer ernstig geval van
belangenverstrengeling.
Het is dus duidelijk dat ons huidig koningshuis geen echte
nazaat van Oranje en tevens geen nazaat van het huis Romanov is,
tenzij onverwacht uit DNA onderzoek anders blijkt, wat overigens
niet wordt verwacht.
Zo lezen we dus in het voorafgaande dat er alle mogelijke
moeite is gedaan om de werkelijkheid van ons burgers weg te
houden. Want bij koninklijk besluit (besluit 8 jan. 1937 No 5 en
besluit 26 oktober 1937 Stb 5) heeft Wilhelmina in 1937, vlak
voor het huwelijk van Juliana met Bernhard zur Lippe B. bepaald,
dat alle kinderen van prinses Juliana de naam "Van Oranje Nassau"
zouden dragen, "met en benevens den naam, welke Zij aan
het Geslacht van Hunnen Vader ontlenen". En zo hebben we weer
wat meer regeltjes die zaken omzeilen en zorgen dat een familie
vast in het zadel blijft.
8-2f Even op een rijtje deel 2
Er waren uiteindelijk vijf miskramen bij Wilhelmina en
dat hing samen met haar syfilis wat naar buiten toe als tyfus werd
afgedaan. Wilhelmina was, net als prins Hendrik, tot na 1910 onvruchtbaar
door haar syfilis. Na de adoptie van Juliana (het was
duidelijk geen geboorte) probeerde Wilhelmina nogmaals zelf een
kind te krijgen. Dit werd uiteindelijk de vijfde miskraam.
Men dacht dat een effectieve behandeling van Syfilis na
1910 mogelijk was doordat toen het middel Salvarsan ontdekt
werd. Zo is er de vraag wie is de biologische vader en wie is de
biologische moeder van Juliana?
Diagnosticeren van syfilis werd eerst 1906 wereldkundig
gemaakt (August Wassermann). Op 31 augustus 1909 werd Salvarsan
606 (Arsphenamine) voor het eerst op een konijn uitgetest.
In 1910 werd het zeer giftige en niet werkende middel Salvarsan
op de markt gebracht. Pas in 1928 werd het wel werkende penicilline
ontdekt.
Historicus Kikkert liet zich wel eens ontvallen, "dat na
de zoveelste miskraam een kind werd geboren, met afwijkingen,
ongeschikt als troonopvolger." De telg van Wilhelmina was bij
de geboorte niet gezond en er diende een vervanging te komen
middels ruil. Een familie in Soest voedde "gekke Klaartje" op
waar de ouderen van Soest en Baarn nog over mee kunnen praten.
Juliana zou binnengebracht zijn als baby van een burgervrouw uit
Soest. Later rond 1960 was er een oudere dame in bejaardentehuis
Nijenstede te Amersfoort die de gehele dag verkondigde dat haar
dochter koningin Juliana was. Deze dame had vroeger in Soest
gewoond. Zo wordt ook duidelijk dat Bernhard von Lippe, die
hiervan op de hoogte moet zijn geweest, ongestraft vele maîtresses
had. Later kreeg ik via een oud-verpleegkundige een boekje te
lezen wat een non geschreven had over de herkomst van Juliana.
Hierin werd bevestigd dat ze van een burger was afgenomen die
later alsmaar bleef beweren dat zij de moeder was van Juliana.
8-2g Volgens Cees Fasseur
"Zelfs aan het Nederlandse hof is met verbijstering gereageerd
op de onthulling dat prinses Juliana een oudere broer had
kunnen hebben. Zeven jaar voordat zij ter wereld kwam beviel
Wilhelmina van een zoontje. De baby werd bijna vier maanden te
vroeg geboren en overleed tijdens de bevalling die twee dagen en
een nacht heeft geduurd. Toch blijft ook nu nog een aantal vragen
onbeantwoord. Zoals: waar werd dit kind begraven? En waarom
heeft het Nederlandse hof de geboorte van Wilhelmina's zoon
ruim honderd jaar verborgen gehouden?"
|
