2012

 

Cultureel onbehagen

Het is verwonderlijk dat ik enkele malen ben benaderd over de manier zoals ik schrijf. Als een simpele Nederlander die de taal nauwelijks beheers ben ik door toedoen van heer Toon Hermans (ja die komiek in Nederland) aan het schrijven beland. “Jongen schrijf vanuit je hart en ziel en diegene die er voor open staan zullen het lezen”. Woorden die me altijd bij zijn blijven staan maar lang duurde eer ik ze uit ging voeren. Mijn overleden vrouw (Hoofd der school) was een neerlandicus en schrijven moest volgens haar via het boekje. Dus zo bleven mijn stukjes beperkt en sterk onderhevig aan de zogenaamde ‘wetten der letteren’. Bij een volgende ontmoeting met een zeer bekende schrijver vanuit Amerika bleek dat ook hij vanuit zijn hart en ziel werkte. Zogenaamde bestsellers stonden op zijn naam en hij lachte wat als je dat aanhaalde.

De mogelijkheid deed zich voor om boeken uit te brengen en het schrijven op zich ging me gemakkelijk af. Gesteund door een groep mensen bleef ik schrijven en steeds meer mensen lieten weten dat de boeken eenvoudig en gemakkelijk te lezen waren. Ze hadden een boodschap voor de gewone mens en je hoefde geen intellectueel te zijn en vele woordenboeken erbij te halen om de boeken te ontcijferen. Mensen verslonden de boeken en er zijn ‘bestsellers’ bij van tussen de 80 tot 250 duizend boeken die gelezen werden.

Maar enkele intellectuelen en onze taalkundigen konden het maar niet verkroppen dat de boeken verslonden werden (en nu nog) en dat ze ook nog eens gratis te verkrijgen zijn. In boze brieven, mails en telefoontjes lieten zij mij weten dat ik geen ‘literatuur’ schreef! Nu, had ik dat dan beweerd? Maar waarom lezen de mensen dan graag mijn werk en waarom is er dan zo’n grote afzet van mijn boeken rond de wereld? Duidelijk kan onze literaire groep niet hebben dat een simpele ongevoelige, ontaalkundige (zelfs talenblind) boeken uit kan brengen en die verslonden worden. Al hun intellectuele regels zijn teniet gedaan en zijn dus al vele jaren gewoon kunstmatig in stand gehouden door een selecte groep. Schrijven is nu ook voor het volk geworden en schrijven is meer dan intellectuele woorden aaneen te sluiten. Schrijven is geworden, woorden achter elkaar zetten die komen vanuit een hart en ziel. Niet meer kijkend naar de commercie maar ook niet kijkend wat het wel of niet mag zeggen.

Schrijven is wat heer Hermans al eens lanceerde, schrijven is je hart en ziel laten spreken. Daar voor zijn geen regels nodig, geen wetten en zeker geen beperkingen. Dat heb ik als een totaal talenblind persoon duidelijk bewezen. Ik ben blij met de steun die ik van vele mensen mag ontvangen en de aanmoedigingen om door te gaan ondanks de jaloezie van de zogenaamde experts. Mensen bedankt voor jullie steun en mijn hart en ziel zullen blijven schrijven.

John. H. Baselmans

Voor verdere artikelen Klik HIER