Het is duidelijk dat aan deze zaken niet meegedaan wordt en zo
krijgt Bandabou geen goedkeuring.
Bandabou is duidelijk een sterk achtergesteld gebied. Wat
er ook opvalt is dat Bandabou zelden ergens bij betrokken wordt en
dat buitenlandse regeerders of belangrijke mensen weggehouden
worden van dit gebied. Dagelijks gebeurt er hier zeer veel daar
er geen politie is die ingrijpt maar ook sterven hier meer mensen
dan in de stad door nalatigheid van de vele instanties. Laatst is
een jongeman die verslaafd was aan drugs en aids had, gestorven
achter in een schuur op wat kartonnen dozen omdat het ziekenhuis
hem niet wilde hebben en ook de Capriles kliniek (kliniek voor
geestelijke gestoorden) weigerde hem op te nemen. Zo zijn de
verkrachtingen van kinderen hier normaal en zijn de drop-outs
aantallen verontrustend hoog. Helaas zijn de mensen hier veelal
passief en houden al hun ellende binnenshuis. Zowel de lokale als
internationale politiek laat zich hier bewust niet zien.
Bij dit project, wat ondertussen ook op de tekentafel ligt,
heeft de huidige politiek geen oor naar omdat zij het niet zijn die
dit hebben gelanceerd. Ondertussen weten onze kinderen niet waar
heen te gaan, hebben niets anders te doen dan hangen op een straat
en maar wat drugs nemen. Hun ouders werken de gehele dag in de
stad. Ze zijn genoodzaakt om ‘s morgens 5 uur te vertrekken en
komen ‘s avonds 8 uur thuis. Dat is de toekomst van onze kinderen
hier in dit district, Bandabou genaamd.
Eindconclusie
Het is duidelijk dat het derde district genaamd Bandabou
nauwelijks valt onder de hoede van de politiek in Willemstad.
Zelfs het huidige ‘Plan nashonal pa desaroyá’ wordt gebruikt om
politiek te bedrijven waar de heer Koeiman 15 minuten van de 2
uren, die de bewoners hadden, afnam om een politieke toespraak
te houden. Bandabou ligt ruim 50 jaren achter in ontwikkeling.
Zelden worden subsidiegelden, uit het verleden gestuurd vanuit
Nederland, besteed in dit derde district! Nederland zwijgt en
stemt toe. Maar de vraag is; Zijn er dan geen mensenrechten in
dit district?
Aanvullend commentaar
Dit was een verslag wat naar vele mensen is gegaan en
waar enkele mensen hard voor gewerkt hebben en tegengehouden
worden door de oude en de nieuwe politiek. Het mag niet zo zijn
dat je met goede bedoelingen mensen wilt gaan helpen. Het is
altijd een regel dat je er beter van moet worden.
Ook dit plan, waarbij het over meer dan 200 miljoen gaat,
waar de meeste financieringen al geregeld waren en terreinen al
waren besproken, kon niet doorgaan omdat het kennelijk gaat om
de bewuste 15% regeling voor diegenen die de handtekeningen
moeten zetten.
In het verleden weet ik via mijn zaken dat, wil je iets
bereiken dat er geld onder de tafel gegeven moet worden. Zelf
maakte ik mee in presentaties van mijn werk dat het veelal gaat
om 15 % van het bedrag wat het project kost. Dat word je veelal
gevraagd in een klein kamertje hoe je dat over moet maken of hoe
dat te regelen. Zelf kreeg ik toen te horen dat ik dat geld gewoon
boven op het totale bedrag moest zetten als zijnde ‘extra kosten’
of ‘onvoorziene posten’! Niets nieuws en kennelijk een gewone
algemene regel in dit eiland. Het is nu eenmaal zo en je hoort
daaraan mee te doen! NEE dus, en zo viel ik regelmatig buiten de
selectie en dus ook deze mensen met hun goede bedoelingen.
Behalve dat is het ook nog de naam die belangrijk is want
het moet wel minister zus of zo zijn die dit project bedacht en
begeleid heeft. Doe je dat niet, vergeet het maar. Zo moesten
nog snel enkele namen veranderd worden in de aanvraag voor
een sporthal op Barber zodat niet die oude politicus weg gaat
lopen met de eer!
Omkopen en delen is een vaste regel en je kunt ongeveer
uitrekenen per project wat er aan de strijkstok blijft hangen. Het
wordt ook allemaal goedgekeurd door de geldschieters want ook
zij zullen daar nog aan verdienen. Doe je niet mee, nogmaals,
heb je pech en zal het altijd een waardeloos vodje papier blijven
en niets zal er uitkomen zoals in dit geval.
Later bleek uit een brief die ik ontvangen heb vanuit de
Tweedek Kamer in Nederland dat er in september van 2011 in
een procedurevergadering in de kamer deze brief besproken is.
Wat moeten we ermee (Ingezonden)
Na veel speurwerk zijn we in de MCB Barber enkele foldertjes
tegengekomen van de vergadering as woensdag op Barber.
Ze lagen verscholen en niemand keek ernaar. Toen we er enkele
uitdeelden op de bank werd ons al meteen gezegd; ‘O gobiernu,
nan ta priminti hopi i no ta hasi nada.’ Daar sta je dan. Toen zijn
we enkele winkels nagelopen met de vraag aan de eigenaren of
ze de folder gehad hadden. ‘Ja, hebben we uitgedeeld maar wat
moeten we ermee?’ waren de antwoorden!
Mensen, wie is jullie PR man? Is dat eentje die niet weet
een bevolking warm te maken voor hun land? Of is het toch zo
dat het maar een geldverkwistende hobby is van enkele politici?
Met wat folders dumpen bij wat winkels en een bank bereik je niet
de mensen van Bandabou. Je zult uit je luie stoel moeten komen
en persoonlijk de folders rond moeten gaan brengen! Zelfs met
af en toe een praatje.
De meest trieste opmerking was, ‘Zodadelijk gaat de
gobiernu wel zeggen, zie je, de mensen hebben geen interesse in
hun wijk’.
Wat een farce deze campagne.
Aanvullend commentaar
Het was triest te zien die enkele folders verscholen op
wat plaatsen bij de bank en de 2 toko’s die we rijk zijn op Barber.
Klaar, weg folders en de mensen moeten maar weten dat ze
opgeroepen worden. Een PR daar waar zelfs een eersteklasser
van een grafische school nog betere oplossing voor gevonden
had. Dat bleek ook wel toen mijn vrouw enkele folders pakte en
mensen aansprak. Het was duidelijk niet de bedoeling dat de
bevolking massaal op zou komen dagen. Een bevolking die toch
al niet geloofde dat er iets gaat gebeuren. Iets wat ook bleek bij
de bijeenkomst, er was al zoveel beloofd en nooit werd werkelijk
iets ondernomen.
Het was werkelijk een farce en dat bleek later wel toen
de dag naderde.
Plan nashonal pa desaroyá Bario BARBER (Vragenlijst)
Enkele vragen betreffende de wijk Barber op Banda bou
- Waarom zijn onze scholen krotten waar onze kinderen
moeten leren?
- Waarom staan op die scholen veelal afgedankte onder
wijskrachten waar de stad niets meer van wil weten?
|
