8-8f Wat is "De Hoorneboeg"?
De Hoorneboeg is een prachtig landgoed ten zuiden van
Hilversum. Maar het is meer dan een landgoed alleen. Ik kreeg
het volgende verhaal te lezen over deze plaats.
"De Remonstrantse Broederschap, waarvan ook huidige
Minister Ivo Opstelten lid is, mocht vanaf 1948 van de laatste
bewoonster en eigenaresse Mejuffrouw E.A. Pijnappel een groot
deel van De Hoorneboeg gebruiken als conferentiecentrum t.b.v.
landelijke bijeenkomsten. Mej. Pijnappel bleef in haar huis op de
heuvel wonen. Na haar overlijden in 1972 kreeg de Broederschap
het gehele landgoed in eigendom."
"Sinds 1 januari 1999 heet dit landgoed de Hoorneboeg
N.V. en is een dochteronderneming van YMCA net als de Ernst
Sillem Hoeve in de lage Vuursche een dochter is van YMCA. I.
O., lid van de De Remonstrantse Broederschap, maar tevens een
vrindje van J. D. en B. K. en P. H. D. . D. en O. en B. K. kennen
elkaar van haver tot gort vanuit de Leidse studentenvereniging
Minerva. I. O.is de baas van J. D. . I. O., onze nieuwe minister van
Veiligheid, zit vuistdiep in het D. pedofielen dossier. Hij is de man
die voor de camera verklaarde: 'een minister liegt niet'. De vrouw
van O. komen we tegen als 'kinderrechter' in Rotterdam en daarna
rechter bij de rechtbank in Den Bosch. De positie als rechter te
Den Bosch zou mevrouw O. tien jaar lang bekleden om per 1 april
2009 te worden bevorderd tot vice president, een positie die ze
dus thans bekleedt volgens de registers van Rechtspaak.nl. In de
periode dat mevrouw O. recht sprak te Den Bosch zijn daar meerdere
cruciale Demmink vonnissen uitgesproken, met name in de
zaak Baybasin (2001) en in de pedo zaak 'Anne Frank Plantsoen'
(2003). Uiteraard zitten zowel meneer als mevrouw O. ook diep
in het Koninklijk Huis, net als D. . M. was tot 2007 bestuurslid
van het Oranje Fonds en tot op heden bestuurslid van het Juliana
Welzijnsfonds en van de Stichting Sophia Kinderziekenhuis."
"Door bemiddeling van de huisdokter kreeg Montenberg
verslagen die geheim waren, maar blijkbaar veel informatie
opleverden. Ook over Landgoed de Zwaluwberg viel nogal wat
geheimzinnig te horen."
8-8g Landgoed de Zwaluwberg
"In 1914 (andere bronnen vermelden 1912) werd 'de Zwaluwenberg'
gekocht door jonkheer Ernest de Pesters, toentertijd
directeur binnenland van de Beierse Bierbrouwerij de Amstel. In
1933 overleed mevrouw Pesters en verliet de familie het landgoed.
Jonkheer de Pesters zelf ging in Wenen wonen, de kinderen bleven
in Nederland. De villa heeft nog korte tijd een internaat gehuisvest.
Vervolgens bleef het huis leeg staan tot 1939. Toen werd het
met 50 andere leegstaande grote huizen in Hilversum gevorderd
voor legering tijdens de mobilisatie. Vervolgens werd het in de
Tweede Wereldoorlog gebruikt door de Duitsers om er een Duitse
luchtafweereenheid en een brandweereenheid in onder te brengen.
De Duitsers lieten het huis aansluiten op de waterleiding. In 1945
werd er een Canadese verbindingseenheid in ondergebracht en in
1946 werd er door defensie een huurcontract overeengekomen
met de familie Pesters. De Pesters woonde tijdens de Tweede
Wereldoorlog in Zwitserland en bleef formeel tot 1951 eigenaar
van de Zwaluwenberg. Pas daarna kwam het landgoed officieel
in bezit van de staat. Vanaf 1946 is het in gebruik gegeven aan
de Inspecteur Generaal der Krijgsmacht en zijn staf. Veel van
de inrichting en aankleding van de Zwaluwenberg herinnert nog
aan de bijna dertig jaar waarin Prins Bernhard hier als Inspecteur
Generaal 'de dienst uitmaakte'."
8-8h Het ronde huis beschreven door Michael Sadleir
In 1950 en later stond in iedere Bibliotheek het boek van
"The Round House" van Michael Sadleir (Sadler). We komen dan
ook weer even terug op het ronde huis waarvan ik deze notities
nog vond.
"Het is verdwenen en uit de lijst van boeken van deze
schrijver geschrapt. Sadleir werkte in de eerste wereld oorlog
bij het War Intelligence Department en had veel kennis over het
occulte en victoriaanse erotiek en dat maakte hem tot iemand die
een waardevolle asset was tegen de Duitsers en hun invloed in
Holland en belangrijk voor de Britse spionage. Het is algemeen
bekend dat in WO1 Wilhelmina en Prins Hendrik pro Duits waren
(overigens W.O. II idem), zo ook baron E. B. B. F. Wittert van
Hoogland (NSB) de persoonlijke vriend van Hendrik, de baron
die echter later een felle vijand van Prins Hendrik werd. (Note:
Midden jaren dertig moest er in Nederland een Centraal Vluchtelingenkamp
komen voor Joodse vluchtelingen uit Duitsland. Dit
kamp zou worden opgezet op de Veluwe. 'Koningin' Wilhelmina
vond dit echter wel heel erg dicht bij Paleis het Loo in Apeldoorn
gelegen. Het gevolg was dat besloten werd het kamp op de Drentse
heide te bouwen, in het toen nog onherbergzame Westerbork.)"
"We gaan weer even terug naar Frank van Vloten, die
in de winter 1918-1919 ook betrokken is geweest bij het vanuit
Duitsland clandestien over de grens brengen van hele treinen,
die officieel nooit gereden zouden hebben. Behalve de complete
uitrusting van de Duitse Fokker fabriek zou hierbij veel Duits materieel
zoals auto's, vrachtwagens, machines rails bouwmateriaal
op deze manier ons land zijn binnen gebracht."
(Note: De op Java geboren Nederlander Anthony Fokker
construeerde zijn eerste propellervliegtuigje, in 1910 De Spin.)
"In 1912 vertrok Fokker naar Johannisthal, een vliegveld
in de buurt van Berlijn, waar hij een bedrijf oprichtte, Fokker
Aeroplanbau. Hij liet zich tot Duitser naturaliseren. De Fokker
Dr.I werd vooral bekend toen Von Richthofen (De Rode Baron)
met dit toestel ging vliegen. Daarna bouwde hij de Fokker D-VII,
waar o.a. zijn vriend Herman Göring piloot was tijdens W.O. I.
Fokker trouwde met een nichtje van Göhring. Vervolgens trouwde
hij op 25 maart 1919 te Haarlem met Sophie Marie Elisabeth von
Morgen, de in 1895 in Zehlendorf (Berlijn) geboren, Sophie Marie
Elisabeth von Morgen. (Haar vader was general Ernst Curt von
Morgen, sinds Januari 1902 was hij Bataillonskommandeur im
Grenadier regiment, Koning Friedrich Willem IV). Na de eerste
wereldoorlog wilde Fokker zich weer tot Nederlander naturaliseren,
wat hem uiteindelijk lukte via zijn goede vriend Prins Hendrik.
In 1919 keerde Anthony Fokker terug in Nederland en sloot
zich aan bij de N.V. Trompenburg. Op 21 juli 1919 richtte hij de
Nederlandse Vliegtuigenfabriek op. Dit kon hij doen met steun
van familie, de Steenkolen Handels Vereniging (SHV) (eigendom
van de families van Beuningen en Fentener van Vlissingen en Wilhelmina)
en enkele rijke particulieren. In 1922 vertrok hij naar de
Verenigde Staten, waar hij zich tot Amerikaan liet naturaliseren.
Hij overleed 23-12-1939 en is uiteindelijk in Driehuis begraven."
"Omstreeks 1900 kwam, volgens Grietje Doorneweerd het
melkmeisje (ooggetuige bij dit put incident aan de Brandsweg),
een meisje langs de Brandsweg bij de halte Nieuw Groeneveld
(avondtrein Utrecht / Zwolle), wat ze daar bij de put zag liggen, kon
zij nooit meer over spreken. Ze is weggerend en nooit meer in de
omgeving geweest of over gesproken. In 1916 werd het begraven
stoffelijk overschot van een meisje gevonden. Een dochtertje van
van Noort vond de beenderen in het zand en deze werden door de
dierenarts onderzocht en als menselijk gekenmerkt. Rond 1917
vonden arbeiders in de bossen bij het Ronde Huis het naakte lijk
van een jong meisje. Haar identiteit is nooit vastgesteld. Rond
1924 stelde een rechercheur van de Parket politie een onderzoek
in en rond het Ronde Huis (drie naakte meisjes op de grond, werd
vastgesteld) Het onderzoek werd van hoger hand stopgezet. Rond
1982 werden meerdere beenderen opgegraven."
"Het moet nog ver voor de eerste wereldoorlog geweest
zijn dat een oud rijtuigje achter het station te Nunspeet gereed
stond. Als de stoptrein uit Amersfoort binnen kwam stapten er
aan de verkeerde kant enige heren uit, gekleed in pelsjassen en
hoge hoed. Ongezien konden ze zo het trammetje bereiken dat dan
richting Nieuw Soerel (Ronde Huis) vertrok. Een Belgische boswachter
met extreem felle honden bewaakten de meisjes die daar
in de bossen verbleven voor seks. Navraag bij diverse inwoners
van Nunspeet, zoals Grietje van Dieks, Oude Wajer, destijds jaren
voerman in de bossen rond Nunspeet, huisschilder van Echteren,
boekwerk dhr. Tengbergen, leverde gelijke en bijkomende informatie
op. Eén van de verhalen gaat over het tramrijtuigje dat van
het station naar het huis rijdt, het ontspoort, een meisje in lange
donkere kleding rent het bos in, een heer loopt haar na, ze valt
voorover, wordt geslagen, breekt een arm, waarvoor dokters hulp
wordt geweigerd en de volgende herinnering komt boven van een
ander meisje uit Indië, die uit de trein stapt en op het perron valt,
zij staat op en loopt naar het verlichte dienstlokaal en valt weer,
ze wil wat zeggen, maar een heer tilt haar op, ze wil zich nog
vasthouden, maar wordt in een rijtuigje gedragen. De volgende
dag bracht de heer een kistje sigaren en verklaart dat het meisje
familie en overspannen was. We hebben haar nooit meer gezien!"
"Met een tramrijtuigje werden tientallen jaren de jonge
meisjes afgehaald, ontvluchten was onmogelijk gemaakt, ze
kwamen nooit terug. Met het trammetje reden ze de bossen in,
naakte meisjes van 6 tot 10 jaar, hoofdjes met gelijke poppen gezichten,
alleen een lange japon en kleine hooggehakte schoentjes
en geen van die kon lopen of zelfs staan. Ze kwamen levend terug,
bewusteloos of in een deken gerold en vonden een graf. Er zijn
uitvoerige politierapporten opgemaakt, zelfs foto's, maar alles is
verdwenen in geheime archieven. En de heren die in Nunspeet en
elders nachtelijke 'bruiloften' vierden, wisten daar ook veel meer
over Wilhelmina en Juliana en wel zoveel dat ze alles konden en
mochten doen en alles in de doofpot werd gestopt."
8-8i Berichtgeving Ronde Huis tot aan heden
"Na de echtscheiding van van Vloten van zijn eerste vrouw,
woonde Mevr. Wytema met altijd enige meisjes op de bovenverdieping
van Het Ronde Huis. Deze Wytema had eveneens een huis
bij Nunspeet, wat bekend stond als bordeel. Gedurende de eerste
wereld oorlog huurde deze 'dame' een huis bij Hulshorst waar
ze meisjes, vooral Belgische vluchtelingen, heen lokte om die te
transporteren naar de Duitse front bordelen(mensenhandel dus)."
"Toen enige meisjes die op een fietstocht waren bij haar
schuilden voor de regen, werden zij vastgehouden(vrijheidsberoving).
In de nacht kon een van de meisjes ontsnappen, een dochter
van een officier in Harderwijk. De Marechaussee deed toen een
inval bij mevr. Wytema die vervolgens weer bij van Vloten ging
wonen op het Ronde Huis, waar gedurende die tijd ook Duitse
spionnen kwamen."
"In oktober en november 1979 verschijnen er advertenties
in de NRC en vrij Nederland met de titel: De BVD heeft bij Wim
Klinkenberg ingebroken (ook al zegt Hans Wiegel Minister van
Binnenlandse zaken en vice premier van niets te weten). Lees zelf
waarom, het boek Prins Bernhard een politieke biografie van Klinkenberg.
Wat er niet bij staat in de advertenties is dat de werkster
van journalist Klinkenberg een inbreker betrapt, die de dagboeken
van baron mr. E. B. F. F. Wittert van Hoogland bestudeert. De
inbreker weet te ontkomen met enkele van de dagboeken. Wittert
van Hoogland (o.a. Genealoog) is op dat moment een vijand van
Prins Hendrik, de man van Wilhelmina. Onderzoeker Sch. weet
nog te vertellen dat bij Wim Klinkenberg thuis ook zijn twee
onderzoeksrapporten naar het Ronde Huis zijn gestolen, maar
zegt hij: ik heb veel meer materiaal en dat ligt veilig achter slot
en grendel. In de Ronde Huis rapporten raadplegen beide onderzoekers
uitgebreid de paranormale kunstschilder Delius Pit, die
samen met Sch. veel zaken oploste. In en rond het Ronde Huis
werden duidelijk heidense rituelen uitgevoerd, waarbij het de
bedoeling was om uiteindelijk via het occulte de macht in Europa
te veroveren."
"Op 5 januari 1980 bezoeken de heren Sch. en M. de
paranormaal begaafde kunstschilder Delius Pit(t) (1913-1992)
in Steenwijk. Na hen komt een witte Peugeot met kenteken 74-
GJ-09 het erf van de kunstschilder Pit oprijden en parkeert naast
de garage. Twee mannen stappen uit en lopen naar de hond Boef
en aaien hem. Vervolgens bellen ze aan en zeggen schilderijen te
willen kopen. Delius wijst Ineke enkele schilderijen aan en noemt
de prijzen. De mannen zagen opeens dat ze verkeerd zijn, ze bedoelde
een andere schilder die ook Pit heet. De geheimzinnige
mannen vertrekken weer. Delius Pit zegt, ze komen voor jou Hans,
je wordt gevolgd. M. zegt: toen ik de auto zag voelde ik al dat
het 'misse boel' was. Ik heb het autonummer en zoek uit wie de
eigenaar is. Rond september/oktober 1980 kreeg M. bezoek van
de BVD, waarbij het complete Ronde huis archief in beslag werd
genomen en zijn telefoonlijn was afgetapt. De andere Ronde Huis
onderzoeker Sch. werd door de BVD opgepakt en voor verhoor
naar den Haag vervoerd."
|
